Leemooggoogoon!

     Różne perypetie sprawiły, że dopiero w niedzielę (czyli dla mnie wczoraj) kontynuowaliśmy podróż drużyny Czarny Staw przez mordercze podziemia Podzmroku, w sztafażu kampanii "Out of the Abyss". Ostatnio chłopcy ubili deal z arcykapłanem kuo-toa , który zrobił z nich infiltratorów kultu Leemooggoogoona, nowego, tajemniczego boga lokalnej społeczności ryboludzi. Fakt, że pół godziny wcześniej fanatycy Leemooggoogoona brutalnie ich zaatakowali, z pewnością pomógł im w tej decyzji.

     Dramatis pesonae:

• Ulthar - kultysta Gha`ov Ynna, czarownik drugiego poziomu, degenerat, psychopata, być może dzieciobójca
• Ragnar - elfi drugopoziomowy wojownik walczący o wszystko, co dobre i piękne
• Mercyfull - półork łowca, miotający się między szlachetnością i brutalnym cynizmem, drugi poziom
• Zaran - niziołek, łotr, pierwszy poziom, z braku widzenia w ciemnościach ciągle uczepiony paska Ragnara, jedynego chyba członka drużyny który wzbudził jego zaufanie
• Balistix - półelf barbarzyńca, pierwszy poziom, dumny ze swojej nagiej, natłuszczonej olejem klaty

     Był też jedyny enpec, któremu udało się przy tej zgrai przeżyć: gnom Jimjar z wyraźnymi kłopotami wynikającymi z hazardu.

     W mieście kuo-toa (Slubludop) wszystko początkowo szło zgodnie z planem. Arcykapłan dostarczył udających więźniów członków drużyny pod obrzydliwy, organiczny pomnik Głębokiego Ojca. Jego córka, arcykapłanka Leemooggoogoona łyknęła ściemę z gracją gimnazjalisty. Ploopploopeenem dzięki temu znalazł się tuż obok córki. I teraz wszystko przestało iść zgodnie z planem.

     Arcykapłan powiedział bohaterom graczy, że zamierza porwać córkę. Nie zamierzał. Zaatakował ją znienacka, uważając zapewne iż bezstresowe wychowanie to ściema i prosta droga do cywilizacji śmierci. Skamieniali ze zgrozy wyznawcy patrzyli na umierającą przywódczynię i nie zrobili praktycznie nic (tym bardziej, że rzut na inicjatywę poszedł im fatalnie). Drużyna po burzliwych, trwających kilka minut/ułamek sekundy obradach uznała, że przyłączą się do kapłanobójstwa. Gdy dziewczyna w końcu wyzionęła ducha (już w drugiej turze starcia), zaczęły dziać się rzeczy jeszcze bardziej nieprzewidziane.

     Z Mrocznego Jeziora, nad którym leżała ryboludzka metropolia, wynurzył się Leemooggoogoon.

     To znaczy... Demogorgon.

     To było dobre. To znaczy, przynajmniej z mojej perspektywy. Opis wynurzającego się potwora, skamieniali ze strachu kuo-toa, rzuty na szaleństwo... Testy zdali jedynie Balistix i Jimjar, Ragnar zaczął coś bezskładnie bełkotać, Mercyfulla otoczyły wyimaginowane orcze panny, Zaran zaczął kompulsywnie jeść, a Ulthar... Ulthar zamknął się w sobie i przez resztę sesji zabawiał kolegów swoim ślinotokiem.

     Walczyć? Uciekać?

     Tylko Ulthar chciał zostać. Ponieważ chwilowo nie miał i tak głosu, drużyna zaczęła uciekać.

     Prawie do końca nikt im nie przeszkadzał. Niestety, brama strzeżona przez cztery ryboludzkie bicze okazała się być ciężka do sforsowania. Chyba 5 rund, ciężkie rany Jimjara i Mercyfulla, śmierć Zarana... oto cena za ucieczkę z miasta równanego z ziemią przez dwugłowego Wielkiego Demona.

     Underdark pochłonął swoją kolejną ofiarę.