Fear of the Underdark

 

     Powróciliśmy do Podmroku!

     Kampania "Out of the Abyss" utknęła w Dzień Dziecka zeszłego roku, minęło więc już od tego czasu ponad pół roku. Brygada robocza "Czarny staw" błąkając się po podziemnych korytarzach wywołała wtedy niechcący zagładę miasta kuo-toa, zdewastowanego przez atakującego z Mrocznego Jeziora Demogorgona. Zdruzgotani psychicznie, opłakujący poległego Zarana bohaterowie dziś podjęli znowu swoją próbę wielkiej ucieczki z mrocznego labiryntu podziemnego świata Zapomnianych Krain.

     Prócz Jimjara, enpeca towarzyszącego im jeszcze od Velkynvelve, grupę uciekinierów tworzyli wtedy:

• Ulthar, trzeciopoziomowy czarnoksiężnik/kultysta marzący o zagładzie wszystkich samoświadomych istot na Torilu
• Ragnar, wysoki elf i wojownik, który jest dokładnym przeciwieństwem Ulthara, też trzeciolewelowiec
• Mercyfull, półork - łowca (3 lvl) który w swoich działaniach balansuje między szlachetnością a bezinteresowną brutalnością
• Balistix, półnagi barbarzyńca z mieszanym, elfio-ludzkim pochodzeniem, jedyna istota na Faerunie potrafiąca przekształcić swoją klatkę piersiową w lampę aldisową (1 lvl)

Balistix podczas zwyczajowych ćwiczeń porannych

     W trakcie ucieczki ze zrujnowanego Slubludopu do tej wesołej gromadki dołączyły też dwie inne niedoszłe ofiary ryboludzi: Alawi Silverleaf, leśny elf który wybrał ścieżkę druida (grany przez Carnisa) oraz Roghal, drakon - paladyn który uważa, że rozmowy ze ssakami są poniżej jego godności.

     

     Dłuższą chwilę drużynie zabrała kwestia egzystencjalna: "co dalej?". A właściwie: gdzie dalej? Jimjar optował za podróżą do Błyskamienia, stolicy gnomów głębinowych, drużyna pamiętała jednak też o Gracklstugh, podziemnej twierdzy duergarów. Ósemka bohaterów podzieliła się w tej kwestii dokładnie na pół i dopiero zdanie Jimjara sprawiło, że zwyciężyła opcja gnomia. 

     Awans poziomowy Mercyfulla oraz przyjęcie do drużyny druida Alawiego sprawiło, że nagle przestały istnieć problemy zaopatrzeniowe, wspomniana dwójka bowiem zaczęła produkować dobre jagody. Czarny Staw ruszył teraz więc tempem przyspieszonym, nie dbając już o zbieranie prowiantu (a ponieważ powoli zbliżali się też do ojczyzny Jimjara, uznałem też, że nie będę na razie testował możliwości zagubienia się w mroku. Nad drużyną latać zaczęła też sowa Sawa, nowonabyty familiar Ulthara służący drużynie za drona zwiadowczego. Dzięki niej w trzecim dniu wędrówki nie zaskoczył ich na drodze pewien dawny znajomy: Sarith, drow który był kiedyś towarzyszem ich niedoli w Velkynvelve (i uciekł z niego już podczas pierwszej, katastrofalnej próby ucieczki mojej drużyny). Sarith zachowywał się nieco dziwnie: mówił do siebie coś o grzybach i wezwaniu, bardzo chciał też dostać się do jaskiń Neverlight Groove... ale na razie zdecydował się iść z Czarnym Stawem (szczególnie po tym, jak Mercyfull nakarmił go dobrą jagodą, elf od dawna już nic nie jadł).

Sarith Kzekarit

     Piąty dzień marszu ku Błyskamieniowi przyniósł wreszcie wyczekiwane przez wszystkich spotkanie bojowe. Drużyna znowu stała się małą armią: 6 PC, 2 NPC i mordercza sowa! To Sawa właśnie jako pierwsza dojrzała biegnące przez mrok dwie hakowe poczwary. Chłopcy ustawili szyk bojowy... by zostać przez poczwary kompletnie zignorowani. Chyba Alawi pierwszy domyślił się, że ten duet przed kimś uciekał. Chwilę później dojrzeli ekipę pościgową:

     Cztery gnolle błyskawicznie zmieniły cel pościgu. Wrzeszcząc wściekle coś o ofierze dla Yeenoghu, śmiejąc się przy tym obłąkańczo, rzuciły się w stronę moich graczy. Ci całkiem udatnie zdali inicjatywę: trzech z nich było szybszych. Biedne przerośnięte hieny nie miały dużych szans, choć trochę pomógł Czarnemu Stawowi fakt, że...... przez większość walki zapominałem, iż gnolle mają dwa ataki :) Ostatecznie poharatały jedynie Roghala i Balistixa (temu drugiemu odcinając brodawkę sutkową), po czym legły martwe.

     Balistix w odwecie za swą ranę odciął wszystkie brodawki jednej z gnollich samic i zrobił sobie z nich naszyjnik. Taka to jest drużyna.

     CDN (mam nadzieję :) )